Gdy byłam w drugiej ciąży wszyscy mi powtarzali, że skoro Zuzia to taki mały rozrabiaka, to Lenka z pewnością będzie aniołkiem. Na początku faktycznie robiła takie wrażenie, ale odkąd zaczęła raczkować i stawać na nogi, uświadomiłam sobie, że będę musiała zakupić dla siebie jakieś dodatkowe baterie, bo za rok nie będę w stanie za nimi nadążyć. Już sobie wyobrażam jak będą wyglądały nasze spacery. Jedna będzie uciekała w jedną stronę, druga w drugą, a mi nie pozostanie nic innego jak się rozdwoić. Jedno jest pewne, że nudzić się z nimi nie sposób 🙂

I wytłumaczcie mi jak to się dzieje, że Zuzia przy Tacie idzie grzecznie, nie ucieka, słucha się go na każdym kroku? Nie rozumiem tego 🙂 Ja choćbym prosiła i błagała, to jestem totalnie przez nią ignorowana podczas spaceru… A Tata powie tylko „Zuzia daj rączkę” a ona biegnie do niego, wyciąga łapkę i drepcze grzecznie obok. No i gdzie ta sprawiedliwość?! 🙂
Lena za wszelką cenę próbuje dorównać starszej siostrze, na spacerze wyrywa się ciągle z wózka, nie chce siedzieć, najchętniej spacerowałaby na czworaka. Strasznie chciałaby już chodzić, ciągle wspina się po meblach, ścianach, po dosłownie wszystkim i próbuje przejść parę kroków trzymając się czegoś. Na razie to tylko próby, które kończą się zwykle płaczem i złością, że jej nie wyszło. Czuję jednak, że już wkrótce nas zaskoczy i ruszy na nogi w najmniej oczekiwanym momencie i wtedy się zacznie 🙂

Jak to jest u Was Mamusie? Czy Wasze dzieci też chodzą swoimi własnymi ścieżkami? Czy może macie w domu małe Aniołki?

Zuzia: buty – NIKE PICO 4, rajstopki – Auchan, bluzeczka i sukienka- IN EXTENSO,

bluza – Biedronka, beret – no name