Zdradzić Wam pewną tajemnicę?
W sieci można znaleźć miłość!!!
Uwierzcie na słowo a nawet kilka słów.
Poznali się zimą 2006 roku na pewnym portalu. On pojawił się nagle, nie wiedziała że może okazać się tym jedynym. Długo pisali, wysyłali sobie maile. Potem nagła cisza, brak kontaktu, każdy poszedł w swoją stronę. Aż w końcu odnaleźli się. Znów pisali i pisali. Padła decyzja – muszą się usłyszeć. Wymiana telefonów – miłe zaskoczenie, miła rozmowa. Kilka kolejnych rozmów i tak dalej… aż  w lutym postanowili się spotkać. Na żywo wyglądał jeszcze lepiej niż na zdjęciach – ONA była NIM zauroczona, miły, inteligentny, aż oczy przecierała ze zdumienia. Rozmawiali długo, spacerując na 30 stopniowym mrozie. To nic, że odmarzały jej stopy, to wszystko było nieważne. Chciała tak spacerować jak najdłużej. Umówili się na kolejne spotkanie. Był niesamowity – czuły i dobry i tym właśnie ją ujął. Kolejne spotkania ponownie na 30 stopniowym mrozie. ONA wynajmowała pokój w hotelu, ON nie mieszkał sam. Kolejne spotkanie było dla nich ważne. To wtedy podjęli decyzję – nie ma co czekać, warto spróbować. Mieli dosyć nieudanych związków, dziecinnych zagrywek, chcieli czegoś poważnego i tego oczekiwali od siebie nawzajem. 26 lutego zostali parą. Sporo się działo, były wzloty i upadki, ale już po 4 miesiącach chcieli się zaręczyć. Czekali na odpowiedni moment. Każdy patrzył ze zdumieniem, czy nie za szybko działają. W grudniu oglądali już pierścionki zaręczynowe. ONA wiedziała, że już go kupił. ON wiedział, który jej się podobał. Był nietypowy, inny niż wszystkie, nikt nie miał takiego, był wyjątkowy. 17 stycznia poprosił ją o rękę, były kwiaty, było klękniecie, była zgoda rodziców, była kolacja, miło spędzony czas. Postanowili działać. W lipcu zamówili salę weselną. Dwa lata później 17 lipca 2010 roku ONA została JEGO żoną. Odtąd stali się sobie bliżsi i stali się jednością. Mieli marzenie – mieć dwoje dzieci. Ich marzenie się spełniło. W przeciągu trzech lat zostali rodzicami dwójki wspaniałych dziewczynek. Ich miłość jest silna, znosi wiele, walczą o swoją rodzinę. Czy są idealni – nie są, ale są dobrymi ludźmi, którzy pragną szczęścia. Chcą zapewnić swojej rodzinie to co najlepsze i najważniejsze. Chcą żyć spokojnie nie martwiąc się o to co będzie jutro. Wierzą w to, że kiedyś tak się stanie!!!