Spontaniczne wypady to jest to co lubimy najbardziej!

Szybkie pakowanie toreb i ruszamy w świat 🙂

Uwielbiamy spacery i czas spędzany tylko we czworo, a w weekendowe dni próbujemy nadrobić wszystkie zaległości z całego tygodnia. Ostatnio trochę się tego nazbierało…

Choć nasze pociechy weszły ostatnio w etap totalnego buntu, co jest zauważalne nie tylko przez nas samych, ale przez osoby z naszego otoczenia, to mimo wszystko zaciskamy zęby, a w akcie totalnej desperacji i bezradności uciekamy na raty na mały spacer, po to aby choć na chwilę jedno z nas mogło odetchnąć z ulgą, nabrać sił i cierpliwości do ich pomysłów, krzyków i wariacji. Decydując się na dzieci byliśmy nastawieni na niezłą przygodę, ale nie sądziliśmy, że może przybrać to aż taki wymiar. Krew w żyłach naszych Dziewczyn buzuje i nie myślą nawet na chwilę zwolnić, wszystko musi być na już, na teraz, a my mamy tylko, albo aż dwie ręce i dwie nogi, które nie nadążają za ich tempem. Lukier jest chyba tylko w bajkach, a tu mamy prawdziwe życie, z którym należy się zmierzać każdego dnia. W cały tym zgiełku i hałasie jest tyle miłości i ciepła, że warto się troszkę podroczyć biegając za rozszalałą ekipą 🙂 No bo kto szeptałby Ci do ucha: „Kocham Cię Mamusiu!”, „Tatusiu, jaka Ty jesteś śliczna” 🙂 ,  kto chwytałby w swoje malutkie dłonie Twoją twarz i szczerzył swoje piękne ząbki, a potem tuliłby do upadłego?! Takich cudownych momentów pragnęłam, na takie cudowne momenty czekałam i o nich marzyłam.